مأموریت آرتمیس ۳: فرود انسان روی ماه
تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۳۷۲۳۹
ایتنا - آرتمیس ۳ سومین پرواز برنامهریزیشده از برنامهٔ آرتمیس است. هدف مأموریت آرتمیس ۳ قرار دادن انسان در ماه در حوالی سال ۲۰۲۵ است، البته با این فرض که مأموریتهای پیشین برنامه آرتمیس طبق برنامه انجام شوند.
به گزارش ایتنا و به نقل از اسپیس، هدف از این مأموریت نیز همچون آرتمیس ۱ بدون سرنشین و آرتمیس ۲، پرتاب سامانه غولپیکر پرتاب فضایی (SLS) و فضاپیمای اوریون است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سرنشینان برای فرود روی ماه، از استارشیپ اسپیسایکس استفاده خواهند کرد؛ سامانهای که این شرکت در حال توسعه برای مأموریتهای انسانی است.
هنوز نام سرنشینان آرتمیس ۳ مشخص نشده و تاریخ پرتاب ۲۰۲۵ چندان قطعی نیست.
ناسا مأموریت آرتمیس ۱ را در روز ۱۶ نوامبر در ساعت ۰۱:۴۷ بامداد به وقت محلی از مجتمع پرتاب ۳۹B در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا با موفقیت پرتاب کرد.
پیش از صدور مجوز برای پرتاب آرتمیس ۳، ناسا در انتظار نتایج آرتمیس ۱ و آرتمیس ۲ خواهد بود. علاوه بر این، این آژانس فضایی برای فرود روی ماه به پیشرفت معنیداری در لباسهای فضایی و سامانه فرود انسانی نیاز دارد.
تاریخ پرتاب آرتمیس ۳
تاریخ پرتاب آرتمیس ۳ در حال حاضر برای سال ۲۰۲۵ تعیین شده است.
آمادگی ناسا برای آرتمیس ۳ به سه نکته کلیدی بستگی دارد: موفقیت مأموریتهای پیشین، توسعه لباسهای فضایی جدید، و در دسترس بودن سامانه فرود انسان.
آرتمیس ۱ آمادگی SLS و اوریون را برای حمل انسان ارزیابی خواهد کرد. اهداف اصلی آرتمیس ۲ که برای سال ۲۰۲۴ برنامهریزی شده است، پرواز چهار انسان به مدار ماه و بازگرداندن آنها خواهد بود. گفتنی است آرتمیس ۲ دستکم هشت روز بهطور خواهد کشید؛ اما میتواند تا سه هفته نیز ادامه یابد.
گذشته از ارزیابی دادههای جمعآوریشده حاصل از آرتمیس ۱ و ۲، ناسا همچنین باید از آماده بودن لباسهای فضایی خود نیز مطمئن شود.
لباسهای فضایی ابتدا توسط همین آژانس توسعه داده شدند، اما پس از هشدار دفتر بازرس کل ناسا که لباسهای فضایی ساختهشده توسط این آژانس باعث تأخیر بیرویه میشوند، تهیه این لباسها به ارائهدهندگان تجاری واگذار شد.
واپسین مورد، آمادگی سامانه استارشیپ اسپیسایکس خواهد بود. استارشیپ تنها چند آزمایش در هوا انجام داده و هنوز مأموریت مداری را به انجام نرسانده است.
اسپیسایکس امیدوار است در سال ۲۰۲۲ در این مأموریت مداری پرواز کند. آماده شدن استارشیپ برای ماه نیز به دلیل شکایت شرکت بلواوریجین به تعویق افتاد. هرچند این دعوا حل شد، اما اجرای قرارداد HLS را چندین ماه به تأخیر انداخت.
چه کسی با آرتمیس ۳ پرواز خواهد کرد؟
هنوز نام سرنشینان آرتمیس ۳ به آگاهی همگان نرسیده است؛ اما ناسا گفته است که سرنشینان را چهار فضانورد تشکیل خواهند داد.
دستکم بخشی از این سرنشینان، فضانوردان ناسا خواهند بود. این آژانس متعهد شده است که در میان این سرنشینان، نخستین زن و نخستین فرد رنگینپوست نیز حضور خواهند داشت؛ زیرا در تمام مأموریتهای فرود انسانی آپولو در دهههای ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ مردان سفیدپوست حضور داشتند.
البته مشخص نیست چه آژانسهای دیگری هم ممکن است به این سفر دعوت شوند. آرتمیس یک برنامه بینالمللی است و ائتلافی متشکل از دهها آژانس تحت توافقنامه آرتمیس است که توسط ناسا رهبری میشوند.
آمریکاییها به ژاپن قول دادهاند که در مأموریت آینده به مقصد ماه یک صندلی به این کشور اختصاص دهند و احتمالاً یک صندلی هم در مأموریت فرود به آن اعطا خواهند کرد.
کاخ سفید در آن زمان اعلام کرد که ژاپن و ایالات متحده به عنوان بخشی از مجموعه بزرگتر توافقنامهها در زمینه امنیت سایبری، شبکههای ۵G و سایر همکاریهای علمی و فناوری به این پیمان دست یافتند.
آژانس فضایی اروپا نیز یکی از همکاران اصلی در توافقنامه آرتمیس است که در زمینه یک ماژول خدمات اروپایی برای فضاپیمای اوریون ناسا و همچنین چندین عنصر در ایستگاه فضایی دروازه (Gateway) کمک خواهد کرد.
گفته میشود احتمال کمی وجود دارد که کانادا هم انتخاب شود؛ چرا که این کشور قبلاً به لطف کمکهای فناوری رباتیک Canadarm۳ خود برای دروازه، یک فضانورد به آرتمیس ۲ اختصاص داده است.
آرتمیس ۳ چه خواهد کرد؟
مشخصات آرتمیس ۳ از آرتمیس ۲ پیروی خواهد کرد، از جمله پرتاب از مرکز فضایی کندی، یک تزریق تراقمری (translunar injection) برای آوردن فضانوردان به ماه، یک مأموریت مداری و بازگشت به زمین به شکل سقوط در اقیانوس آرام.
هدف جدید و اصلی مأموریت که فراتر از آرتمیس ۲ واقع میشود، عبارت است از قرار دادن دو انسان در قطب جنوب ماه، یعنی در منطقهای پر از یخ آبی به نام Artemis Base Camp. (دو فضانورد دیگر در اوریون در مدار ماه باقی خواهند ماند و منطقه فرود هنوز مشخص نشده است.)
به نظر میرسد مشاهدات حاصل از مأموریتهای متعدد وجود آب زیاد در زیر سطح ماه را تأیید میکند؛ بهویژه در دهانههایی که همیشه در سایه هستند و نور خورشید را دریافت نمیکنند.
این دهانهها ممکن است شامل ذخایر غنی از هیدروژن و یخ آب در زیر یک متر سنگ باشند. آب نه تنها برای نیازهای انسان بلکه برای ماشینآلات و رشد گیاهان نیز ضرورت دارد.
نقشههای با وضوح بالا از مدارگرد شناسایی ماه ناسا، اطلاعات زیادی در مورد آب موجود ارائه میدهند؛ اگرچه پژوهشگران گفتهاند که در مورد میزان خالص بودن آب و مکان دقیق آن تردید وجود دارد.
علاوه بر این، تبدیل آب به سوخت هنوز در حال بررسی است (به عنوان نمونه، یک ماهوارهٔ مکعبی یا CubeSat که برای پرواز با آرتمیس ۱ انتخاب شده، الکترولیز آب را بررسی میکند).
ناسا در سالهای آینده با استفاده از مجموعهای از مأموریتهایی که فرودگرها، مریخنوردها و محمولههای علمی را روی سطح زمین قرار میدهد، چندین منطقه از قطب جنوب را کاوش خواهد کرد.
کانادا نیز ممکن است در سال ۲۰۲۶ یک مریخنورد روباتیک به ماه بفرستد. مأموریتهای CLPS و اکتشاف رباتیک در دهه ۲۰۲۰ میتوانند به دانشمندان و مهندسان کمک کنند تا بفهمند در آنجا چقدر آب برای انسان در دسترس است.
گذشته از اطلاعات پیرامون آب بر روی ماه و انجام آزمایشهای علمی، ناسا انتظار دارد که سرنشینان ۶ روز و نیم بر روی سطح ماه بگذرانند، که تقریباً دو برابر چیزی است که فضانوردان آپولو در طولانیترین مأموریتهای خود انجام دادند.
آنها در ماه چهار راهپیمایی به مدت حدود شش ساعت انجام خواهند داد که مشابه آن چیزی است که در ایستگاه فضایی بینالمللی انجام میشود. این آژانس فضایی انتظار دارد که فضانوردان از پاهای خود برای مانور استفاده کنند، زیرا آنها برای این کار از مریخنورد استفاده نخواهند کرد.
پس از آرتمیس ۳ چه مأموریتی انجام خواهد شد؟
هنوز مشخص نیست که پس از آرتمیس ۳ شاهد چه مأموریتی خواهیم بود؛ زیرا هنوز فاصلهٔ زمانی زیادی تا آن وجود دارد. اما ناسا برای اواخر دهه ۲۰۲۰ نیز برنامهریزیهای اولیهای درنظر گرفته است. جدول زمانی این مأموریتها به شدت به میزان بودجهای که این آژانس از کنگره ایالات متحده دریافت میکند و همینطور پیشرفت فنی برنامهٔ آرتمیس بستگی دارد.
گفتنی است برنامهریزی «ماه تا مریخ» ناسا که همزمان با درخواست بودجه سال ۲۰۲۳ منتشر شد، نشان میدهد که در سال ۲۰۲۷ مأموریت آرتمیس ۴ برای کمک به ساخت دروازه راهاندازی خواهد شد. سپس فرود بعدی انسان روی ماه یعنی مأموریت آرتمیس ۵ نیز در سال ۲۰۲۸ رخ خواهد داد. سه فرود برای آرتمیس ۶ تا ۸ در سالهای ۲۰۲۹، ۲۰۳۰ و ۲۰۳۱ به وقوع خواهند پیوست.
ناسا به آرتمیس به عنوان فرصتی برای پدید آوردن مأموریتهای آتی به مقصد مریخ نگاه میکند؛ هرچند که هنوز زمان دقیق آنها مشخص نشده است. این آژانس در اوایل سال ۲۰۲۲، گفت که درنظر دارد ابتدا بر فرود سالانه بر روی ماه متمرکز شود و سپس برای سفر به سیاره سرخ با جزئیات بیشتر برنامهریزی کند.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: آرتمیس ۳ استارشیپ اسپیس ایکس فضا ناسا مأموریت آرتمیس لباس های فضایی برنامه ریزی فرود انسان مأموریت ها آرتمیس ۱ آرتمیس ۳ آرتمیس ۲ لباس ها روی ماه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۳۷۲۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عکس | غریق نجاتی که به سمت شما پرواز می کند
تین نیوز
یک پهپاد هیبریدی به سمت شناگران پرواز می کند و به عنوان یک حلقه نجات در هنگام خطر به فرد کمک می کند.
به گزارش تین نیوز به نقل از نیو اطلس، آیا می توان یک حلقه نجات را به سمت یک شناگر مضطرب در فاصله یک کیلومتری پرتاب کرد؟ نه این کار ممکن نیست اما می توان یکی از آنها را به شکل پهپاد با پرواز به سمت شناگر هدایت کرد.
این پهپاد که حلقه نجات هیبریدی TY-3R نام دارد توسط شرکت هواپیماهای بدون سرنشین چینی «دیدیوک میکینگز» (Didiok Makings) ساخته شده و در اصل ترکیبی از یک کوادکوپتر و یک حلقه نجات است.
ایده این است که وقتی یک شناگر در حال غرق شدن توسط امدادگران مستقر در ساحل مشاهده می شود، آنها فقط پهپاد را به سمتش بفرستند تا روی آب فرود بیاید و شناگر بتواند از آن به عنوان یک وسیله نجات استفاده کند. سپس یک غریق نجات انسانی که کُندتر حرکت می کند، با یک کشتی آبی به سمت فرد حرکت کند تا او را به ساحل بازگرداند.
TY-3R با فشار یک دکمه روی کنترل از راه دور جوی استیک بلند می شود و از یک دوربین ۷۲۰p برای فراهم کردن دید در لحظه برای هدایت کننده استفاده می کند.
هنگامی که شناگر نجات پیدا کرد و دیگر نیازی به پهپاد برای شناور شدن روی سطح آب نداشت، یک دکمه دیگر باعث می شود هواپیما به طور مستقل به سمت مختصات GPS محل برخاستن خود پرواز کند. این پهپاد می تواند از روی آب بلند شود روی آن فرود بیاید.
به گفته شرکت دیدوک، TY-3R می تواند تا دو فرد بزرگسال را روی آب نگه دارد و بُرد ارتباطی ۱.۱ کیلومتری، حداکثر سرعت ۴۷ کیلومتر در ساعت و مدت زمان کار بیش از ۱۰ دقیقه در هر بار شارژ باتری را دارد. همچنین ادعا شده است که وزن آن کمتر از پنج کیلوگرم و کاملا ضد آب است. این بدان معناست که می تواند به مدت ۳۰ دقیقه در عمق یک متری زیر آب مقاومت کند.
TY-3R موتورهای خود را هنگام فرود بر روی آب خاموش می کند و دارای صفحه نمایش روی پروانه های خود برای محافظت بیشتر از انگشتان شناگران است.
آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید